Τσάι Τσουκνίδας
Ταπεινό αλλά και εξαιρετικά θεραπευτικό φυτό, η τσουκνίδα απαντάται σε όλη την Ευρώπη και είναι πολύ κοινή στα χέρσα εδάφη, στους φράχτες, σε κοπρισμένα αζωτούχα εδάφη κοντά σε κατοικημένες περιοχές, όπου μερικές φορές σχηματίζει σημαντικές αποικίες και γενικά σε ακαλλιέργητους τόπους. Είναι επίσης, πολύ κοινό φυτό της ελληνικής υπαίθρου.
Υπάρχουν περισσότερα από 500 είδη σε όλο τον κόσμο, στην Ελλάδα όμως ευδοκιμεί ιδιαίτερα λόγω του κλίματος και της χλωρίδας της .
Η τσουκνίδα είναι πολυετής πόα, με όρθιο, απλό, δυνατό στέλεχος, με ύψος 50-120 εκατοστά, σκούρο πράσινο χρώμα και αδρές τρίχες, που σε μια ποικιλία είναι αραιές και σχεδόν λείες, ενώ σε άλλη είναι μαλακές και χνουδωτές.
Το λατινικό της όνομα είναι urtica και το πήρε από τον Πλίνιο, εξαιτίας του καψίματος και της φαγούρας που προκαλεί, όταν έρχεται σεεπαφή με το ανθρώπινο σώμα.
Οι Ρωμαίοι στρατιώτες, για να αντιμετωπίσουν τους ψυχρούς χειμώνες κατά τη διάρκεια των εκστρατειών τους, τρίβονταν με τσουκνίδες. Οι αρχαίοι Έλληνες την έτρωγαν. Ο ίδιος ο πατέρας της ιατρικής ο Ιπποκράτης την είχε χαρακτηρίσει πριν από 2500 χρόνια, “πανάκεια” δηλαδή την είχε εντάξει στα φυτά που κάνουν για όλες τις ασθένειες.
Συστατικά της Τσουκνίδας
Η τσουκνίδα περιέχει φλαβονοειδή, αμίνες, γλυκοκινόλη και ανόργανα συστατικά. Περιέχει βιταμίνες Α, C, Ε, Κ, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως σίδηρο, κάλιο, μαγγάνιο, φώσφορο, ψευδάργυρο, μαγνήσιο και σελήνιο, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη και φυλλικό οξύ.
Περιέχει επίσης και πολλά φυτοχημικά στοιχεία όπως το λυκοπένιο, β-καροτένιο, καφεϊκό οξύ και βεταΐνη. Τα φύλλα περιέχουν επίσης, μια ισταμινική ουσία, μυρμηγκικό οξύ, πυρίτιο και τανίνη.
Θεραπευτικές ιδιότητες και χρήσεις
Αντιαναιμικό και τονωτικό.
Είναι από τα πολυτιμότερα φυτά που θεραπεύει τις παθήσεις του προστάτη.
Αντιδιαβητικό και προληπτικό του σκορβούτου.
Στυπτικό πχ κατά των αιμορροϊδων.
Σπασμολυτικό στις περιπτώσεις ρευματισμών και ισχιαλγίας, δρα θεραπευτικά σε περιπτώσεις παραλύσεων.
Η τσουκνίδα χρησιμοποιείται για την θεραπεία των παθήσεων του δέρματος της ακμής, των κονδυλωμάτων και του εκζέματος.
Κατά της σεξουαλικής ανικανότητας.
Υπάρχουν περισσότερα από 500 είδη σε όλο τον κόσμο, στην Ελλάδα όμως ευδοκιμεί ιδιαίτερα λόγω του κλίματος και της χλωρίδας της .
Η τσουκνίδα είναι πολυετής πόα, με όρθιο, απλό, δυνατό στέλεχος, με ύψος 50-120 εκατοστά, σκούρο πράσινο χρώμα και αδρές τρίχες, που σε μια ποικιλία είναι αραιές και σχεδόν λείες, ενώ σε άλλη είναι μαλακές και χνουδωτές.
Το λατινικό της όνομα είναι urtica και το πήρε από τον Πλίνιο, εξαιτίας του καψίματος και της φαγούρας που προκαλεί, όταν έρχεται σεεπαφή με το ανθρώπινο σώμα.
Οι Ρωμαίοι στρατιώτες, για να αντιμετωπίσουν τους ψυχρούς χειμώνες κατά τη διάρκεια των εκστρατειών τους, τρίβονταν με τσουκνίδες. Οι αρχαίοι Έλληνες την έτρωγαν. Ο ίδιος ο πατέρας της ιατρικής ο Ιπποκράτης την είχε χαρακτηρίσει πριν από 2500 χρόνια, “πανάκεια” δηλαδή την είχε εντάξει στα φυτά που κάνουν για όλες τις ασθένειες.
Συστατικά της Τσουκνίδας
Η τσουκνίδα περιέχει φλαβονοειδή, αμίνες, γλυκοκινόλη και ανόργανα συστατικά. Περιέχει βιταμίνες Α, C, Ε, Κ, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως σίδηρο, κάλιο, μαγγάνιο, φώσφορο, ψευδάργυρο, μαγνήσιο και σελήνιο, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη και φυλλικό οξύ.
Περιέχει επίσης και πολλά φυτοχημικά στοιχεία όπως το λυκοπένιο, β-καροτένιο, καφεϊκό οξύ και βεταΐνη. Τα φύλλα περιέχουν επίσης, μια ισταμινική ουσία, μυρμηγκικό οξύ, πυρίτιο και τανίνη.
Θεραπευτικές ιδιότητες και χρήσεις
Αντιαναιμικό και τονωτικό.
Είναι από τα πολυτιμότερα φυτά που θεραπεύει τις παθήσεις του προστάτη.
Αντιδιαβητικό και προληπτικό του σκορβούτου.
Στυπτικό πχ κατά των αιμορροϊδων.
Σπασμολυτικό στις περιπτώσεις ρευματισμών και ισχιαλγίας, δρα θεραπευτικά σε περιπτώσεις παραλύσεων.
Η τσουκνίδα χρησιμοποιείται για την θεραπεία των παθήσεων του δέρματος της ακμής, των κονδυλωμάτων και του εκζέματος.
Κατά της σεξουαλικής ανικανότητας.
