Τσάι Λουίζας
Η επίσημη ονομασία της λουίζας ή αλλιώς λεμονόχορτο είναι lippia citriodora ή Aloysia citrodora. Προέρχεται από τη Νότιο Αμερική και συγκεκριμένα από τη Χιλή και του Περού και καλλιεργείται για τα αρωματικά της φύλλα. Έχει ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό, καθαρό, φρουτώδες άρωμα που μοιάζει με εκείνο του λεμονιού.Είναι ένα φαρμακευτικό λουλούδι που φροντίζει για την καλή μας υγεία με πολλούς τρόπους, ως αφέψημα ή λάδι, αφού τόσο τα άνθη, όσο και τα φύλλα της είναι ιδιαίτερα ευεργετικά για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Παλιότερα, η λουίζα ήταν ένα συνηθισμένο καλλωπιστικό φυτό των ευρωπαϊκών κήπων, σήμερα όμως φυτεύεται σπάνια. Είναι θάμνος φυλλοβόλος, με ύψος δύο μέτρων, λογχοειδή φύλλα με χαρακτηριστικό άρωμα και άνθη με χρώμα πράσινο και μοβ.
Από το φυτό χρησιμοποιούνται τα φύλλα του που συλλέγονται στα τέλη καλοκαιριού. Αγαπάει τον ήλιο, αντέχει αρκετά στην παγωνιά. Αναπτύσσεται καλύτερα σε ουδέτερα ή ελαφρά όξινα εδάφη που είναι πλούσια σε οργανική ύλη. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα στις αρχές Μαρτίου και χρειάζεται κλάδεμα όταν πέσουν τα φύλλα της, το φθινόπωρο.
Η Λουίζα ανθίζει το καλοκαίρι και συνήθως φυτρώνει στις άκρες των εξοχικών δρόμων, στα πετρώδη εδάφη πολλών νησιών, ενώ σε περιοχές με γόνιμο έδαφος το ύψος της φτάνει το ενάμισι μέτρο. Καλλιεργείται σε κήπους ή σε γλάστρες στο μπαλκόνι και αντέχει ακόμα κι αν δεν ποτίζεται συχνά.
Συστατικά της Λουίζας
Η λουίζα περιέχει αιθέριο έλαιο με κιτράλη, κινεόλη, λεμονένιο και γερανιόλη αλλά και τανίνες, φλαβονοειδή και γλίσχρασμα. Περιέχει επίσης, τις δραστικές ουσίες βερνεναλίνη και βαρβερίνη καθώς και βλέννα.
Θεραπευτικές ιδιότητες και χρήσεις
Έχει χωνευτικές, ηρεμιστικές και τονωτικές του νευρικού συστήματος ιδιότητες.
Eνδυναμώνει τους μυς.
Mειώνει τις φλεγμονές
Λειτουργεί τόσο τονωτικά, όσο και καταπραϋντικά
Βοηθά στη διαδικασία απώλειας βάρους και στην αποβολή περιττών υγρών
Ανακουφίζει από τις ημικρανίες
Βοηθά στη αποτοξίνωση του οργανισμού, στην αύξηση του μεταβολισμού και γενικά στην υγεία και συνολική ευεξία του οργανισμού
Το έλαιό της βοηθά τις πληγές να επουλωθούν
Παλιότερα, η λουίζα ήταν ένα συνηθισμένο καλλωπιστικό φυτό των ευρωπαϊκών κήπων, σήμερα όμως φυτεύεται σπάνια. Είναι θάμνος φυλλοβόλος, με ύψος δύο μέτρων, λογχοειδή φύλλα με χαρακτηριστικό άρωμα και άνθη με χρώμα πράσινο και μοβ.
Από το φυτό χρησιμοποιούνται τα φύλλα του που συλλέγονται στα τέλη καλοκαιριού. Αγαπάει τον ήλιο, αντέχει αρκετά στην παγωνιά. Αναπτύσσεται καλύτερα σε ουδέτερα ή ελαφρά όξινα εδάφη που είναι πλούσια σε οργανική ύλη. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα στις αρχές Μαρτίου και χρειάζεται κλάδεμα όταν πέσουν τα φύλλα της, το φθινόπωρο.
Η Λουίζα ανθίζει το καλοκαίρι και συνήθως φυτρώνει στις άκρες των εξοχικών δρόμων, στα πετρώδη εδάφη πολλών νησιών, ενώ σε περιοχές με γόνιμο έδαφος το ύψος της φτάνει το ενάμισι μέτρο. Καλλιεργείται σε κήπους ή σε γλάστρες στο μπαλκόνι και αντέχει ακόμα κι αν δεν ποτίζεται συχνά.
Συστατικά της Λουίζας
Η λουίζα περιέχει αιθέριο έλαιο με κιτράλη, κινεόλη, λεμονένιο και γερανιόλη αλλά και τανίνες, φλαβονοειδή και γλίσχρασμα. Περιέχει επίσης, τις δραστικές ουσίες βερνεναλίνη και βαρβερίνη καθώς και βλέννα.
Θεραπευτικές ιδιότητες και χρήσεις
Έχει χωνευτικές, ηρεμιστικές και τονωτικές του νευρικού συστήματος ιδιότητες.
Eνδυναμώνει τους μυς.
Mειώνει τις φλεγμονές
Λειτουργεί τόσο τονωτικά, όσο και καταπραϋντικά
Βοηθά στη διαδικασία απώλειας βάρους και στην αποβολή περιττών υγρών
Ανακουφίζει από τις ημικρανίες
Βοηθά στη αποτοξίνωση του οργανισμού, στην αύξηση του μεταβολισμού και γενικά στην υγεία και συνολική ευεξία του οργανισμού
Το έλαιό της βοηθά τις πληγές να επουλωθούν